Bazen geçmişe dönüp baktığında, bazı şeylerin ne kadar değerli olduğunu fark edersin. İşte benim için de kodların, forumların ve o eski dostlukların taşıdığı anlam tam olarak bu…

2000’lerin başı, internet dünyasında romantik bir dönemdi diyebilirim. Google yeni yeni yükseliyordu, Facebook ortada yoktu, YouTube ise henüz kimsenin aklına bile gelmemişti. Ama biz, şimdiki dev projelerin temelini atan o çılgın geliştiriciler, geceleri uykusuz geçiriyor, sırf bir satır kodu düzgün çalıştırmak için sabahlıyorduk.

Hatırlıyorum da, bir PHP fonksiyonunu doğru yazmak için forumlarda tartışmalar yapılırdı. Birisi bir kod paylaştığında, altına “Eyvallah üstat, çalıştırdım oldu!” yazmak bir adettendi. Öyle copy-paste yapıp geçmek yoktu, çünkü anladığını göstermek önemliydi.

Her Şey Daha Saf, Daha Samimiydi…

Web geliştirme daha hantaldı belki ama duygusu vardı.

Bir buton tasarlamak için günlerce Photoshop’ta efektlerle oynardık. Şimdi bir satır CSS koduyla hallediyoruz.
Siteye bir özellik eklemek için saatlerce PHP yazardık, şimdi bir npm paketi yükleyerek saniyeler içinde yapabiliyoruz.
Forumlarda saatlerce tartışılan şeyler, şimdi bir Stack Overflow cevabında üç cümleyle çözülüyor.

İnternet değişti, teknolojiler gelişti, her şey daha hızlı, daha kolay oldu…
Ama o heyecan, o ilk günkü tutkuyla kod yazma hissi hâlâ içimde.

Ve işte bu yüzden, hâlâ buradayım. Hâlâ kod yazıyorum, hâlâ sunucularla uğraşıyorum, hâlâ yeni teknolojileri öğreniyorum.
Ve artık, o eski güzel günlerin anılarını ve yeni öğrendiklerimi sizlerle paylaşma vakti.

Çünkü bazı şeyler unutulmaz…

Bir sonraki yazıda görüşmek üzere!